หนังสือน่าสนใจ
 |
ธัชชัย ธัญญาวัลย. (2560). การสำเร็จความโง่ด้วยตนเอง. กรุงเทพฯ: artyhouse. เลขหมู่ PL4209 ธ65ก66 2562 เป็นงานกวีนิพนธ์ที่น่าจะสดแปลกแหวกแนวและล้ำสมัยที่สุดในบรรดากวีนิพนธ์ที่ผ่านเข้ารอบสุดท้ายมา ในปีนี้ ประกอบไปด้วยบทกวีไร้ฉันทลักษณ์ ที่ ธัชชัย ธัญญาวัลย อธิบายความหมายของถ้อยคำต่างๆ เช่น ‘ความเป็นจริง’ ‘ศีลธรรม’ ‘ความผิดบาป’ ‘ความย้อนแย้ง’ ‘ความสำเร็จ’ ‘ความสมบูรณ์’ ‘ความเกรี้ยวกราด’ ‘ความผิดหวัง’ ในลักษณะของการถกปรัชญา เพื่อสะท้อนว่า นิยามเหล่านี้ ไม่เคยมี ข้อตกลงที่ตายตัวหรือเที่ยงแท้ว่าควรจะแปลความหมายออกมาทางใด แต่ละคนก็อาจมีมุมมองต่อคำๆ เดียวกันที่แตกต่างหลากหลายได้ แถมในบางครั้งความหมายก็อาจย้อนแย้งกลับไปกลับมา สร้างภาวะ แบบปฏิทรรศน์ หรือ paradox ที่ชวนให้รู้สึกว่า แท้จริงแล้วสองสิ่งซึ่งเราเคยเข้าใจว่าเป็นคู่ขั้วตรงข้ามกัน อาจมีต้นกำเนิดมาจากสิ่งเดียวกันก็เป็นได้ เช่น ในบท “เมื่อกล่าวถึง ความเกลียดชัง” |
|---|